129. Olga Rudnicka "Fartowny pech"

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Rok wydania: 2014

Ilość stron: 304

Ocena: 4/6

Olgę Rudnicką lubię od momentu, w którym poznałam jej książkę o zwariowanych siostrach Nataliach. Od tego czasu przeczytałam już prawie wszystkie jej powieści. Właściwie do przeczytania została mi tylko jedna, ale nie o niej będzie tu mowa.

Jak tylko wypatrzyłam na bibliotecznej półce „Fartowny pech”, nie miałam wątpliwości, że muszę ją wypożyczyć. Natychmiast! Bez dyskusji! Bo znów mi zniknie z oczu! Niezmiernie byłam ciekawa, o czym tym razem napisała jedna z moich ulubionych autorek.

A napisała nawet nieźle. Mamy tu trzech ciekawych bohaterów, a są nimi: Klemens Dziany o wdzięcznym pseudonimie „Gianni”, jego brat Krystian oraz Filip Nadziany. Mamy też dość ciekawą akcję. Oto Gianni, płatny zabójca przebywający gdzieś we Włoszech, dostaje zlecenie od polskiego gangstera, niejakiego Padliny. Gianniemu niezbyt się to podoba, ale przyjeżdża do Polski i przyjmuje zlecenie. W tym samym czasie jego brat Krystian postanawia rzucić pracę w policji i założyć biuro detektywistyczne. A żeby było weselej, bracia mający zupełnie różne charaktery i żyjący w zupełnie różnych światach zaczynają współpracę. Natomiast Filip Nadziany postanawia zmienić miejsce pracy i wyprowadza się do Paszcz, gdzie czeka na niego spadek po pradziadku. Spadek, który odegra tu niemałą rolę. A co się wydarzy i w jakich okolicznościach spotkają się nasi bohaterowie? Zainteresowanym polecam książkę. Sądzę, że nie będą się nudzić…

Ja z książką na pewno się nie nudziłam. Lubię pomysły autorki. Co prawda mafia w tej książce nie jest przedstawiona tak, jak w książkach Mario Puzo, ale nie uważam tego za minus. Zwłaszcza, że fragmenty, w których pojawił się Padlina wywoływały mój szczery uśmiech. Tak... Zdecydowanie podoba mi się humor, z jakim ta książka została napisana. Powieści właściwie niczego nie brakuje, choć na pewno nie marudziłabym, gdyby była dłuższa. Chętnie poznałabym nieco lepiej niektórych bohaterów z Paszcz.

A teraz nie pozostaje mi nic innego, jak tylko czekać na kolejną powieść Olgi Rudnickiej i polować na „Cichego wielbiciela”, jedyną jej książkę, której dotąd nie przeczytałam.