195. Marcin Wroński "Kwestja krwi"

Wydawnictwo: Wydawnictwo W. A. B.

Rok wydania: 2014

Ilość stron: 304

Ocena: 4/6

Od czego by tu zacząć… Bo to, że po raz kolejny sięgnęłam po powieść autorstwa Marcina Wrońskiego, widać już na pierwszy rzut oka. Cóż. Nie będę ukrywać mojej sympatii do bohatera książki - komisarza Maciejewskiego, którego niejeden sympatyk kryminałów zapewne już zna.

„Kwestję krwi” pewnie niejeden miłośnik literatury już poznał, dlatego tylko pokrótce przypomnę w czym rzecz.W tym tomie spotykamy Zygę Maciejewskiego w 1926 roku, kiedy to jako młody aspirant rozwikłuje zagadkę tajemniczego zniknięcia dziewczyny z dobrego domu – Anny Wołkońskiej. Jest to pierwsza jego poważna sprawa, za rozwiązanie której ostatecznie dostaje awans. Jednak spotykamy też Zygę w roku 1952 roku. Wtedy to dowiadujemy się, że w swoim śledztwie Zyga popełnił pewien dość poważny błąd. Ci, którzy przeczytali, zapewne wiedzą. A tym, którzy jeszcze tego nie zrobili, nie będę psuć przyjemności czytania i poznawania kolejnego śledztwa.

Z powieściami Marcina Wrońskiego właściwie się nie nudzę. Lubię jego pomysłowe intrygi i zagadki kryminalne. Z drugiej jednak strony muszę się przyznać, że po raz kolejny utwierdziłam się w przekonaniu, że zdecydowanie wolę przedwojenne przygody pana komisarza. Ciekawi mnie to, co mogło mu się przytrafić po wojnie, ale i tak czasy przedwojenne wygrywają. Niezmiennie podoba mi się też, jak autor opisuje przedwojenne miasta.

Właściwie nie mam się do czego przyczepić. Poza tym, książki autorów których lubię, zazwyczaj czytam z przyjemnością. W tej sytuacji pozostaje mi polować na „Haiti” i czekać na kolejną powieść lubelskiego pisarza.Czy Zielny powróci?