186. John Boyne "Chłopiec w pasiastej piżamie"

Tytuł oryginału: „The Boy In the Striped Pyjamas”

Wydawnictwo: Replika

Rok wydania: 2013

Tłumacz:  Paweł Łopatka

Ilość stron: 204

Ocena: 5/6

Jak wiele osób już zapewne wie, lubię sięgać po literaturę związaną z wojną. A skoro lubię, to na liście książek do przeczytania nie mogło zabraknąć „Chłopca w pasiastej piżamie”. A że akurat znalazłam w bibliotece, to i wypożyczyłam.

W tej niezwykłej opowieści poznajemy dwóch małych chłopców Brunona oraz Szmula. Co niezwykłe, obaj przyszli na świat w tym samym dniu. I właściwie tylko data urodzin ich łączy, bo obaj wiodą zupełnie inne życie. Bruno jest Niemcem, synem oficera. Mieszka w Berlinie, skąd wraz z rodziną przeprowadza się do Po-Świecia. Nie doświadcza toczącej się wojny i nic o niej nie wie. Szmul jest Żydem, synem zegarmistrza. W przeciwieństwie do Brunona doświadczył już wojny i całego zła z nią związanego, strachu, bólu… I przebywa w tym samym Po-Świeciu, do którego przyjechał Bruno. Tyle, że przebywa po drugiej stronie drucianego ogrodzenia. 

Pewnego dnia chłopcy się spotykają i pomimo różnic, które ich dzielą, zaprzyjaźniają się. Spotykają się niemal każdego dnia. Nie mogą się bawić, bo dzieli ich okrutne ogrodzenie, więc spędzają czas na rozmowach. I z każdym dniem łączy ich coraz większa przyjaźń. Prawdziwa przyjaźń ponad podziałami. Przyjaźń, która niestety trwała krótko. 

Powieść jest napisana takim językiem, że mogą sięgnąć po nią młodsi czytelnicy, a i ci nieco starsi nie będą się z nią nudzić. A jacy są bohaterowie? Cóż. Chłopców szczerze polubiłam. Ojciec Brunona zapewne do łatwych ludzi nie należał, mojej sympatii nie wzbudził. Większą sympatię wzbudziła jego matka, choć niewątpliwie źle znosiła życie w Po-Świeciu. A siostra Bruna Gretel? Na pozór nie przepadała za bratem, a do tego była niesympatyczna, ale myślę, że w jej przypadku akurat pozory myliły. Muszę też przyznać babci Bruna, że miała charakter. Ale czy ojciec Bruna naprawdę żałował, że nie zdążył się z nią pogodzić przed jej śmiercią?

Według informacji na okładce książka sprzedała w nakładzie liczącym ponad 5 milionów egzemplarzy. Przyznaję, że mnie to nie dziwi. Niewątpliwie warto poznać tę powieść i poznać obu małych bohaterów. Przeczytałam ją z zainteresowaniem i chciałabym, żeby zakończyła się szczęśliwie. Tak się niestety nie stało, ale sądzę, że w książce wygrała ta przyjaźń, o której wspomniałam wyżej. Sądzę, że powieść ta może poruszyć niejednego czytelnika.