359. Agatha Christie "Córeczka"

Tytuł oryginału: „A Daughter’s a Daughter”

Wydawnictwo: Wydawnictwo Dolnośląskie

Rok wydania: 2016

Tłumacz: Maria Grabska-Ryńska

Ilość stron: 300

Ocena: 4/6

Tak dawno nie pisałam notki o konkretnej książce, że może wyszłam z wprawy. Ale dochodzę do formy czytelniczej, więc…

W każdym razie, jak zbyt długo nie czytam Agathy Christie, to mi jej trochę brakuje. Aby nadrobić braki sięgnęłam po „Córeczkę”. Szczerze mówiąc spodziewałam się kolejnej intrygi, cwanego mordercy, niespodziewanego motywu, a dostałam powieść, w której nie pojawia się nic z tych rzeczy. Pojawiają się za to dwie kobiety. Matka i córka. Normalne, kochające się. Powiedziałabym, że nic porywającego. Zastanawiałam się, gdzie jest haczyk. Haczykiem tym okazała się zazdrość. Zazdrość o miłość do innej osoby. A szkodliwa to rzecz, oj szkodliwa. 

Nie chciałabym spolerować, zapewne ten, kto czytał, to i tak zna historię, a tym nieznającym nie będę odbierać przyjemności lektury i własnej oceny bohaterek. Nie odmówię sobie jednak dokonania swojej małej oceny. Nie powiedziałabym, ze bohaterki są kiepskie, źle wymyślone, źle skonstruowane, ale żadnej nie polubiłam. Ani córki, która okazała się upartą złośnicą, ani matki, która nie umiała się córce postawić. No cóż… 

Autorka nie daje odpowiedzi, czy ostatecznie obie panie do końca życia żyły szczęśliwie, choć zastanawiam się, co mogły zrobić ze swoją relacją. I choć zabrakło mi tego czegoś, co zwykle znajduję w powieściach Agathy Christie, to przyznam, że to było kilka niezłych wieczorów w towarzystwie jej twórczości.

-----

Tekst został zamieszczony także tutaj: http://na-tropie-agathy.blogspot.com/